Hey allemaal,

Het is weer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb. Deels omdat ik een weekend helemaal niets gedaan heb en deels omdat ik niet zoveel zin had om te schrijven. Haha moet ook een keer kunnen toch. Maar laten we even mijn leven hier in Australie onder de loep nemen... Oke, hier gaan we dan. Iets meer dan een week geleden ben ik met een meisje die bij mij op kantoor zit (Rania) naar de nieuwe film van Bridget Jones's baby geweest. in een woord Hilarisch. Zo ontzettend leuke film, dus mensen als je nog niet geweest ben sowieso doen.

Verder had ik dat weekend niet echt veel gedaan omdat ik eigenlijk wel een beetje moe was en het zondag behoorlijk regende.

Afgelopen weekend had ik echter een lekker lang weekend. Bas en Gijs (vrienden van de TU/e) waren in Australie vanwege een symposium in Melbourne en zijn vanuit daar gezellig naar Sydney gekomen. We hadden dus afgesproken om afgelopen vrijdag naar de Blue mountains te gaan, nadat ik vrij had gekregen van de universiteit hier. Jippie!! Veel over gehoord en begreep dat het een ontzettend mooi natuurgebied is. Vroeg vertrokken 7.00 uur opgestaan, en laat ik je even vertellen dat ik nou niet bepaald een ochtendmens ben en dit dus aanvoelt alsof ik net mijn hoofd ten ruste heb gelegd op dat rechthoekje wat zich voordoet als een kussen hier. :P Bas en Gijs hadden een auto gehuurd dus ik ben in heerlijke luxe afgereisd richting de blue mountains, wat ongeveer anderhalf uur duurt. Bas en Gijs hadden al helemaal uitgestippeld wat we allemaal wel niet zouden bekijken (lees wandelen tot je zolen versleten zijn). Ze hadden voor hun doen een record afstand uitgestippeld, na wat ik begreep 25 km, volgens mij bleek dit achteraf een grapje te zijn,

Onze reis begon met de three sisters (zie foto's) dit zijn eigenlijk gewoon drie hele grote stenen naast elkaar. Er is een mooie route uitgestippeld onder de three sisters van ongeveer 6 km die wij gingen bewandelen, echter om beneden te komen moet je enkel een pietluttig trapje van 900 treden naar benenden. Steil.... en de treden leken wel uitgehakt voor reuzen af en toe zo hoog. Maar wat een spectaculair uitzicht zeg. En een heerlijke voldoening voor het overwinnen van mijn hoogtevrees, treedje voor treedje. Na een rondje van 6 km die zwaarder is dan je zou denken met een landschap dat laten we zeggen nou niet zo vlak is als ons kikkerlandje moesten we uiteraard die 900 treden ook weer omhoog. Gijs en Bas liepen deze treden echter fluiten omhoog, ik klonk echter meer als een oude stoomlocomotief. Steunend en puffend naar boven geklommen waar ik halverwege door een man van in de 60-70 was ingehaald die voordat ik uieindelijk boven was gekomen weer doodleuk naar beneden liep en zei dat die de verkeerde trap had genomen en het rondje van 10 km willen lopen. Nou daar sta je dan ook even te kijken met je conditie van een aardappelzak.

Na dit nogal inspannende avontuur konden we even lekker lunchen voordat we ons begaven naar de volgende etape, wat nog een halfuurtje verder rijden was. De wentworth falls. Een prachtige waterval, waar je via je raad het al nog zo'n flink aantal trappen dichterbij kon komen. Hier was het plan om nog een rondje van ongeveer 6 km te maken wat voor mij toch wel al richting een behoorlijke afstand gaat, zeker als je er bij opteld dat er zoveel hoogteverschil aanwezig is. De omgeving was echter zo prachtig dat ik het helemaal niet erg vond om nog wat meer te lopen en de waterval was zo ontzettend mooi. Halverwege hadden we echter een verkeerde afslag gemaakt wat leiden tot een wat avontuurlijker pad, ontzettend tof, we gingen nog lager en moesten over stenen klimmen en riviertjes oversteken door over de stenen te manouvreren. Eens in de zoveel tijd hielden we even pauze waar we mooie foto's konden nemen en Gijs zijn panorama's kon maken. Deze route was ontzettend tof maar ook behoorlijk zwaar. Aan het einde moesten we natuurlijk die paar 100 meter die we waren afgedaald ook weer omhoog en het laatste uur kon ik echt niet meer. Ik heb mijn linkerbeen af en toe toch even moeten helpen traplopen. Ontzettend moe maar voldaan kwamen we dan een half uur voor het donker werd bij de auto aan. Maar liefst 6 uur gelopen en als ik mijn track app moet geloven zo'n 22,67 km gelopen. En ik heb niet precies geteld maar denk toch wel een paar 1000 treden gehad te hebben. :P

's Avonds zijn we lekker gaan eten bij pancakes on the rocks, waar ik een week eerder ook al met Alex en Aya (mijn huisgenoten) was gaan eten. Ze verkopen hier van die gruwelijk lekkere amerikaanse pannenkoeken met ijs en vruchtjes en heel veel chocola. Nou dat smaakt goed, zeker na zo'n intensief dagje. Bas, Gijs als jullie dit lezen nog bedankt voor het ontzettend leuke dagje!

Zaterdag had ik nog een hike van 6 km in de planning staan met een groep gevonden via meetup.com.au die regemaltig leuke uitstapjes maakt waar je je dan gewoon voor kunt aanmelden. Echter heb ik dit helaas moeten afzeggen wegens het feit dat ik niet meer kon lopen door de inspanning van de dag ervoor. Kon nog net strompelend de trap af. Dit leidde ertoe dat ik de rest van het weekend niet zo heel veel meer gedaan heb. Zondag was ik er nog wel even opuit gegaan en ben ik lekker wezen shoppen in de Broadway shopping mall. Moest nog een broek hebben wat hier toch best een uitdaging is als je bedenkt dat hier bijna alleen maar hoge taille of middelhoge taille broeken te verkrijgen zijn, terwijl ik altijd lage draag. Een vrouw in de winkel heel lief laten helpen maar kwam er altijd op neer dat de taille of te hoog was of de pijpen van de broek veel te kort.XD Uiteindelijk toch geslaagd op zijn hollands in de H&M. Haha ja die hebben ze hier ook.

Nou dat was mijn weekend dan weer. Volgend weekend heb ik weer een lekker lang weekend aangezien het maandag 3 okt labour day is, nationale vrije dag hier. Lange leven de arbeid :D. Verder wil ik nog even zeggen dat ik jullie reacties erg leuk vind om te lezen. Tot de volgende keer. Xx